XV. - AD FRIDERICUM BALSIMELLIRusticus extremas stipulas succiderat Umbermontibus aeriis, | |
550 |
cum puer, heu, longis aveo dum visere nidum laetus ab exiliis, et patris amplexus animus matrisque recenset oscula multa memor, graminaque et ripas Rubiconis arundine laetas |
555 |
caeruleumque mare,
te, patrii antistes fani, te veste decorum anxius intueor atra. «Cur tecum (numquid pater?) ibimus, hospes? quid pater, eia?» Taces. |
560 |
Sic erat: orbatos lacrimans ad muta trahebas limina filiolos, ut si forte sacris fumantia funera taedis exsequerere pius. |